غرش

یادم میاد زمانی که دانشجو بودم. در یک شب زمستانی که جمع دوستان جمع بود و سرمای زمستان مجال شبگردی را از جمع در آن شب بلند گرفته بود. به پیشنهاد یکی از دوستان نشستیم به مشاعره و محفل رفته رفته گرم شد.
در اواسط محفل مشاعره یکی از همدوره ایی ها به منزل ما آمد. او که نسبتی هم با شعر و شاعری نداشت. به تحریک و فشار دوستان و نزدیکانش در جمع، وارد محفل مشاعره شد و آغاز چرخش ابیات دوباره جمع را سرمست کرد.
تا اینکه نوبت این دوست تازه از راه رسیده شد . او که باید بیتی را با حرف «لام» و در پاسخ بیت «یا مکن با پیلبانان دوستی *** یا بنا کن خانه ایی در خورد پیل» آغاز می کرد. پس دقایقی بسیار به یکباره از جای جست و فرمود»لب بر لب یار مزه داره *** در گوشه کنار مزه داره»
تصور آنچه در پی گذشت زیاد سخت نیست. اما اکنون که به بیانات و رفتار احمدی نژاد در میان جمع سیاستمداران و عالمان علم اقصاد بیشتر توجه می کنم . مدام این خاطره ی آن بیت خاطره ساز در ذهنم تداعی می شود.