غرش

کینو (quino) پیامبری از دیار آرژانتین با معجزه ایی از تصویر و حروفی از خط

.

.

براي همه علاقه مندان هنر كارتون نام «كينو» كاملأ شناخته شده است اما براي علاقه منداني كه مایلند كمي دقیق تر با این هنرمند آشنا شوند. باید گفت نام اصلی او جواكين لاوادو (Joaquin Lavado) است. در واقع » كينو» نام هنری اوست و آثارش در همه جاي دنيا با اين نام شناخته مي شود.

زادگاه كينو، يعني آرژ‌انتين را باید مهد هنر كاريكاتور نوين كه پايه و اساس نوعی زبان بین المللي را فراهم ساخت دانست. هنرمندان برجسته ای نظیر كالوا، فونتانا روسا، وي يوتي ، تاباره، گروند و لاوايت و مورديلو با طرح های بدون شرح شان ثابت كرده اند كه اين زمينه هنري مي تواند به عنوان نوعي زبان تصويري با همه مردم جهان ارتباط برقرار كند.

.

.

در دهه هفتاد ، هنرمندان بزرگ عالم كاريكاتور در آرژانتين ظهور يافتند كه كينو از آن جمله بود. اما قبل از اينكه به كينو بپردازيم ، بايد از هنرمند برجسته ای به نام هكتور ژرمن اوسترهلد نام ببریم . كسي كه متاسفانه در وقایع 1977 در لیست مفقود شد گان آرژانتین قرار گرفت. او درواقع يكي از بهترين آفرينندگان شاخه هاي هنر معاصر دنياست زيرا هنر موقعي داراي اهميت است كه مخاطبان بيشتري داشته باشد.

در آرژانتين يكي از مهم ترین مجموعه كارتونهاي دنباله دار (استريپ) به نام «مافالدا» (Mafalda) توسط كينو خلق شد. مافالدا دختر كوچكي بود كه خيلي زود عصباني مي شد ونسبت به واقعيت هاي تلخ جامعه اش واكنش نشان مي داد . او خواستار خردسال باقي ماندن خود بود ، مي خواست دختر كوچولويي باقي بماند تا مسئول دنيايي نباشد تا كه به وسيله والدين به ويرانه اي تبديل شده است .این طر ح ها زمينه اي را فراهم كرد تا كينو «مافالدا» را به صورت مجموعه اي منظم به شكل كتاب ارائه دهد.اين داستان ها آنچنان تأثيري در جامعه بر جاي گذاشت كه » آمبرتو اكو» (Umberto Eco)، نويسنده نامدار آرژانتيني ، در مورد اين داستانها مي گويد: » بچه هاي ما به همان شكلي كه مافالدا سئوالاتش را طرح مي كند ، سئوال مي كنند.»

.

.

كينو با ساخته شدن فيلمي از مافالدا، طراحي آن را در ژوئن 1972 به پايان رساند. او در اين رابطه مي گويد: » ايده هاي من هر روز كم و كم تر مي شوند، من تمام روز را كار مي كنم و اگر دستاوردي داشته باشم به دليل مداومت در كار است.

در باره كينو بايد گفت كه او تكنيك را مي شناسد ، موضوع را خوب حلاجي مي كند، با زبان سينما آشناست وهميشه در اوج تخيل و خلاقیت بسر مي برد. آنطور كه از خصوصيات اخلاقي او نقل مي كنند، بسيار درونگرا است و از ظاهر شدن در جمع مي هراسد.

.

.

با نگاهي دقيق به آثار كينو، مي توان به احساسات دروني وي پي برد. در آثار او، رويدادها خيلي صريح و ساده رخ مي دهند و به دنبال هر تصوير مطمئنأ لبخندي هم بر لب بيننده مي نشيند.

(از مقدمه كتاب » مجموعه كاريكاتور هاي كينو» نشر سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران توسط خانه كاريكاتور به كوشش مسعود شجاعي طباطبایي 1377)

.

.

—-

با سپاس از افشین سبوکی عزیز که این مطلب را تهیه و در اختیار من گذاشت تا برای شناخت بیشتر کینو آن را در قالب یک پست درج کنم.